Nowe powołania dla nowej Europy. In Verbo Tuo…

ZAKOŃCZENIE

W kierunku Jubileuszu

38. Dokument ten jest skierowany do Kościołów Europy w chwili, w której Lud Boży przygotowuje się do obchodów czasu łaski i miłosierdzia, nawrócenia i odnowy w Jubileuszowym Roku Dwutysięcznym. Kongres powołaniowy jest również częścią tej drogi przygotowania i w jakiś sposób wnosi wkład do jej ukierunkowania na dwa sposoby.

Pierwszy jest wezwaniem do nawrócenia. Kryzys powołaniowy, który przeżywaliśmy i nadal przeżywamy, nie może nie pobudzić nas do refleksji nad naszą odpowiedzialnością jako wierzących i wezwanych do rozprzestrzeniania daru wiary i wspierania w każdym bracie dyspozycyjności w udzieleniu odpowiedzi na powołanie.

Wszyscy na różne sposoby musimy przyznać, że nie w pełni odpowiedzieliśmy na to wezwanie, że uczyniliśmy Kościół, Kościół naszych rodzin i środowisk pracy, naszych parafii i diecezji, naszych kongregacji zakonnych i instytutów świeckich, mniej wiernym zadaniu pośredniczenia głosowi Ojca, który wzywa do pójścia za Synem w Duchu. Wyjdziemy jedynie wówczas z kryzysu powołaniowego, kiedy ten proces nawrócenia będzie szczery i wyda owoce nowości życia.

Drugim kierunkiem, do którego ten dokument pragnie wnieść swój wkład, jest wyciśnięcie na pielgrzymce Kościoła w kierunku Jubileuszu wezwania do nadziei. Wezwania, wypływającego z całego Kongresu i które pragniemy teraz potwierdzić z całą mocą naszej wiary. Być może nie istnieje drugi taki sektor życia Kościoła, który miałby podobnie wielką potrzebę otwarcia się na nadzieję, jak duszpasterstwo powołań, szczególnie tam, gdzie coraz ostrzej odczuwa się kryzys.

Dlatego też na końcu tej refleksji ponownie potwierdzamy naszą pewność, że Pan żniwa nie pozwoli by w Kościele zabrakło robotników na Jego żniwach. Przeciwnie, jeżeli nadzieja nie jest pokładana w naszych przewidywaniach i naszych kalkulacjach, którym często w przeszłości historia potrafiła zadać kłam, lecz «w Twoim Słowie», możemy zatem i chcemy wierzyć w ponowny rozkwit powołań dla Kościołów Europy.

Dokument ten pragnie być hymnem do optymizmu wiary pełnej nadziei, by obudzić go w chłopcach i dziewczętach, w młodszej i starszej młodzieży, w rodzicach, wychowawcach, duszpasterzach, prezbiterach, diakonach, konsekrowanych, w tych wszystkich, którzy służą życiu nowych pokoleń, w całym Ludzie Bożym, który jest w Europie.

Módlmy się do Pana żniwa

39. Zaczęliśmy nasz dokument dziękczynieniem Panu Bogu, nie możemy skończyć go bez modlitwy do Trójcy Przenajświętszej, źródła i celu każdego powołania.

Boże Ojcze, źródle miłości, który od wieków powołujesz do życia i dajesz pełnię życia, skieruj Twój wzrok na Europę. Powołaj ją raz jeszcze, tak jak to kiedyś uczyniłeś, ale przede wszystkim uczyń ją świadomą Twojego wołania, jej korzeni chrześcijańskich i wypływającej z nich odpo­wiedzialności. Uczyń ją świadomą swojego powołania do promocji kultury życia, w poszanowaniu egzystencji każdego człowieka we wszystkich jego formach i każdym momencie, w jedności między narodami, w przyjęciu cudzoziemca, w promocji form cywilizowanych i demokratycznych życia społecznego, aby stawała się Europą coraz bardziej zjednoczoną w pokoju i braterstwie.

Słowo Wieczne, które od wieczności przyjmujesz miłość Ojca i odpowiadasz na Jego wołanie, otwórz serca i umysły młodych tej ziemi, aby nauczyli się pozwolić kochać Temu, który ich pomyślał na podobieństwo Swojego Syna i aby, pozwalając się kochać, mieli odwagę realizować to podobieństwo, które jest Twoim. Uczyń ich mocnymi i hojnymi, zdolnymi do podjęcia ryzyka dla Twojego słowa, wolnymi, by unosić się wysoko, zafascynowani pięknem Twojej drogi. Pobudź wśród nich głosicieli Twojej Ewangelii: prezbiterów, konsekrowanych i konsekrowane, duchownych i świeckich, misjonarzy i misjonarki, zakonników i zakonnice, którzy swoim życiem potrafią powoływać i proponować drogę Chrystusa Zbawiciela.

Duchu Święty, zawsze młoda Boża miłości, głosie Wiecznego, który nie przestaje brzmieć i wołać, wyzwól stary kontynent od wszelkiego ducha wystarczalności, od kultury «człowieka bez powołania», od tego strachu, który uniemożliwia podjęcie ryzyka i czyni życie płaskim i bez smaku, od minimalizmu tworzącego przyzwyczajenie do mierności i zabijającego wszelki zapal wewnętrzny i autentycznego ducha młodości w Kościele. Pozwól odkryć naszym młodym pełny sens drogi jako powołania do bycia w pełni samymi sobą, zawsze w pełni młodymi, każdy według projektu pomyślanego specjalnie dla niego, jedynej-niepowtarzalnej jednostki. W Europie, której zagraża ryzyko starości, uczyń dar nowych powołań, które potrafią dać świadectwo «młodości» Boga i Kościoła, powszechnego i lokalnego, Wschodu i Zachodu oraz promować projekty nowej świętości dla narodzin nowej Europy.

Święta Dziewico, młoda córko Izraela, wybrana przez Ojca na oblubienicę w Duchu dla zrodzenia Syna na ziemi, wzbudź w młodych Europy tę samą Twoją wielką odwagę; tę odwagę, która kiedyś uczyniła Cię wolną uwierzyć w projekt przerastający Cię, wolną w nadziei, że Bóg go zrealizuje. Tobie będącej Matką Wiecznego Kapłana, polecamy młodych powołanych do prezbiteratu; Tobie, będącej pierwszą konsekrowaną Ojcu, polecamy tych młodych i te młode, które wybierają całkowitą przynależność do Pana, jedynego skarbu i dobra najbardziej kochanego, w życiu religijnym i konsekrowanym; Tobie, która przeżyłaś jak żadne inne stworzenie samotność najbardziej pełnej intymności z Panem Jezusem, polecamy tych, którzy opuszczają świat, by poświęcić całe życie modlitwie w życiu klasztornym; Tobie, która poczęłaś i opiekowałaś się z matczyną miłością rodzącym się Kościołem, polecamy wszystkie powołania tego Kościoła, aby głosiły dzisiaj, tak jak kiedyś, wszystkim ludom, że Jezus Chrystus, jest Panem, w Duchu Świętym i w chwale Boga Ojca! Amen.

Rzym, 6 stycznia 1998 roku, w Uroczystość Objawienia Pańskiego.

Pio Kard. Laghi
Przewodniczący

Jose Saraiva Martins
Arcybiskup tyt. Tuburnica
Wiceprzewodniczący

Źródło: www.zyciezakonne.pl